CHITWAN PARK
Dinsdag 21-03-2000
Weer slecht geslapen, ik nu ook. Om half zeven zijn we gewekt, om half acht
gaan we weg. Gauw douchen en aankleden. Inpakken en afrekenen hebben we
gisteren al gedaan. We hebben nog tijd voor een bakje koffie, heerlijk. De gids
is er ook, die brengt ons naar het busstation en checkt ons in. Tot zover gaat
het dus goed. We nemen afscheid van de gids en gaan weg met de bus. Het is
behoorlijk lang rijden en ik ben benieuwd wanneer we breakfast krijgen, want
ondertussen sterf ik van de honger. Na een uur of drie komen we in een hotel
waar we eten krijgen. Twee sneetjes geroosterd brood en scrambled egg met een
plakje tomaat. Het is de moeite. We gaan weer verder met de bus. Het is een
mooie rit, tussen de bergen en langs de rivier. We zien veel armoe. Rond
énen zijn we in Chitwan. We worden opgehaald door een jeep, dwars door de
rivier, om naar onze slaapplaatsen gebracht te worden. Het is een heel gezellig
complex, soort appartementjes. We krijgen nog een lunch (het leek wel een
avondmaaltijd) en er wordt verteld wat ons de komende dagen te wachten staat.
We krijgen vandaag een wandeling door het dorp van de lokale bevolking en we
gaan zien waar de olifanten staan. Ik mag een olifant eten geven. Hij is
behoorlijk groot als je ervoor staat.
Terug bij het huisje zitten we nog even op
de veranda en we zien een vuurvliegje. Echt een bijzonder beestje. We zien ook
overal gekko's, tenminste, iets wat er op lijkt. Het is tijd voor het
avondeten. Het is hier gewoon eten wat de pot schaft. Vanavond Chinees. De
mensen die hier werken hebben trommels, dus Piet zien we na het avondeten niet
meer. Die gasten hier gaan helemaal uit hun dak. Dat vinden ze wel leuk dat
Piet ook kan trommelen. We moeten ook nog dansen. Ze vonden het hartstikke leuk.
's Avonds wil Pieter naar de rhino's kijken. 's Middags waren we op een plek
geweest waar ze 's avonds zouden komen. Jet en ik wilden eerst niet want het is
hier pikkedonker 's avond. Maar goed, wij mee. We komen langs de olifanten
standplaats en ik zie ineens wat. Ik loop terug naar Jet en zeg: Ik zie hier
iets en dat is geen olifant en het loopt los. Roept Pieter ineens: HET IS EEN
TIJGER! Ik schrik me rot, ren weg, val en hap een hoop zand. Ondertussen raapt
Pieter me op. Het was geen tijger maar waarschijnlijk een rhino (ook
gevaarlijk). Pieter wil nog terug om te kijken maar Jet en ik houden het voor
gezien. Doodeng. We komen terug bij onze lodge, roken nog wat en gaan slapen.
Wat een dag.
Woensdag 22-03-2000
Vanochtend zijn we om zes uur gewekt. Eerst ontbijt en dan op weg voor een
safari walk. We hebben niet eens de tijd om onze koffie op te drinken. We lopen
richting park en onderweg moeten we lopend het water over steken en verder met
een bootje om aan de overkant te komen. Er wordt verteld dat we moeten oppassen
voor rhino's want deze kunnen gevaarlijk zijn. Er zijn ook kraagberen (balou)
en tijgers. Het is af en toe net of ze ons in de maling nemen maar we zien al
vrij snel een rhino. Het is wel vreemd, zij lopen los en wij lopen los. Als een
rhino ons aanvalt moeten we een boom in klimmen, vertellen ze ons. Die gasten
kunnen dat wel maar ik zie ons nog niet zo in een boom klimmen.
Het is een leuke wandeling met een paar gevaarlijke stops omdat er rhino's
zaten. M'n voeten gingen zeer doen en al het stof wat opwaait ging in m'n
longen zitten, dus ik was blij dat het weer klaar was. Nog even gekeken hoe de
olifanten werden gewassen en Pieter heeft iedereen getrakteerd op wat te
drinken. Weer haasten voor de lunch en weer geen tijd om de koffie op te
drinken want we moeten mee met de jeep safari. We worden met z'n achten in een
vierpersoonsjeep gepropt en we gaan voor zo'n vijf uur door de jungle rijden.
Wel mooie dingen gezien. Weer rhino's en gestopt bij een krokodillenfarm. Een
andere groep die we tegenkomen heeft een tijger gezien en we zitten op de weg
terug heel geconcentreerd naar tijgers te zoeken. Misschien zijn we er wel tien
voorbij gereden maar ik begrijp nu waarom je ze niet kan zien met die kleuren.
We zien een rhino van heel dichtbij. Hij zit ons een beetje aan te kijken,
hartstikke lief. Pieter stapt de jeep uit om een fotootje te maken en die rhino
neemt een run naar Pieter!!! De jeep gaat rijden en Piet kan er nog in
springen. Dat was even eng. Verderop is een kraagbeer gesignaleerd. Pieter
heeft hem gezien. Ik durfde de jeep niet meer uit, Na het avondeten zijn we zo
kapot van de jeeprit dat we bij het huisje gaan zitten. Alles doet zeer. Pieter
is al naar bed. We horen trommels en zijn toch nieuwsgierig waar het vandaan
komt. In het kamp naast ons laten ze traditionele dansen zien. Eén voor de
oogst, een ander voor nieuwjaar en voor verjaardagen en trouwerijen. Bij de
laatste dans moesten we mee dansen. Hartstikke leuk.
Donderdag 23-03-2000
Weer om zes uur gewekt, half zeven ontbijt en om zeven uur een olifanten rit.
Helemaal gebroken van de jeep rit van gisteren worden we hier weer met z'n
vieren in een veel te klein hokje op de olifant geplaatst. We zitten zeer
ongemakkelijk. Onderweg zien we twee moeder rhino's met baby heel dichtbij. Dat
kan omdat we op een olifant zitten. We mogen eindelijk van de olifant af. Alles
doet nu echt zeer en onderweg begon het behoorlijk te regenen en onweren. Het
blijft heel de dag zo. We zijn moe en hebben het koud. Om drie uur hoeven we
pas weer klaar te staan. We gaan nog even slapen. Om een uur of één lunchen en
op naar de kano. Het regent nog steeds heftig. In de jeep vragen we ons af of
we het niet moeten uitstellen maar we gaan toch. Precies tussen de buien door
zitten we in de kano. Weer met teveel mensen, hoe kan het ook anders. Jet is
thuis gebleven omdat ze last van d'r rug heeft, dus dat scheelt weer, in de
kano dan. Weer veel mooie dingen gezien onderweg maar helaas geen krokodillen.
Nog een olifantenfarm bezocht en weer terug. Eten en slapen. Morgen mogen we
tot acht uur uitslapen.
POKHARA
Vrijdag 24-03-2000
Vandaag om acht uur gewekt. Veel eerder wakker want de bedden in Nepal zijn
keihard. Onwijze last van m'n ribben. Bij Piet, Hans en Jet is het ook niet zo
best. Vandaag gaan we met de bus naar Pokhara. Je wordt wel in het ongewisse
gelaten. Worden we naar de bus gebracht, hoe laat, hoe werkt het? Toch weer
geregeld. Zo'n vijf uur in de bus gezeten. Bij de busstop in Pokhara worden we
opgehaald. Er staat iemand met een bordje met onze namen. We worden naar een
mooi hotel gebracht. We nemen een lekkere warme douche, de eerste sinds we hier
zijn, en de boys gaan de stad in. Jet en ik blijven hier om uit te rusten en te
wassen. Als ze terug komen gaan we wat eten. We komen erachter dat we hier het
eten en de hotelovernachting moeten betalen. We wisten dat er ergens een kink
in de kabel moest zijn en als we goed hadden gelezen en goed hadden
doorgevraagd hadden we het kunnen weten. De dag dat de trekking begint zit
alles weer bij de prijs in.
Zaterdag 25-03-2000
Vandaag gaan we de Monastry bekijken. We nemen een taxi en spreken een prijs
af. Mooie tempel en allemaal monniken. Later gaan we naar de grot. Met een
kaarsje lopen we de grot door en door een hele nauwe uitgang weer naar buiten.
Jet en ik vinden het maar niks. Er schijnt ook een vleermuizengrot te zijn maar
dat is tien minuten lopen. De taxichauffeur doet moeilijk want die wil ineens
niet meer wachten terwijl we dat wel afgesproken hadden. We geven hem z'n geld
en zeggen dat hij weg kan gaan. Hans en Pieter gaan naar de vleermuizengrot en
Jet en ik blijven hier in het park. We horen muziek en kijken of we mensen zien
dansen. Er zit een familie te picknicken, vader en oom zijn aan het dansen. Ik
moet van hun ook dansen, maar heb daar eigenlijk weinig zin in. Ik word gewoon
opgetild en daar sta ik dan. Ik doe wat pasjes en ga weer zitten. Moeder,
dochter en zusje zitten naast ons. Ze willen van alles van ons weten, zoals
iedereen in Nepal alles van je wil weten. Waar komen we vandaan, hoe oud zijn
we, zijn we getrouwd enz. enz. Ze vragen of we rijst willen en vertellen dat
mijn naam een typisch nepalese naam is. Ze blijft maar verliefd naar me lachen.
Wat is dat toch met deze mensen. Ik zeg iets over haar stip op haar voorhoofd
en Jet en ik krijgen er ook één. De boys komen terug van de grot en vertellen
dat het maar goed is dat we niet mee zijn gegaan. Het was niks voor ons.
We lopen terug naar Pokhara. Onderweg springen we in de stadsbus. Het kost maar
vijf rupees per persoon. Dat is dus veel goedkoper dan de taxi, niet wetende
dat de bus na tien minuten al stopt. We lopen nog een heel eind voor we in
Pokhara zijn. Alvast een goede oefening voor morgen. Terug in Pokhara halen we
de mail op die Hurby ons gestuurd heeft. Eindelijk contact. Het gaat goed met
het thuisfront. Gelukkig. De man van het internetcafe weet een goed restaurant
aan de andere kant van het meer (other lake side). We worden opgehaald door een
jongen die ons met de kano naar de overkant van het meer brengt. Het duurt lang,
maar later weten we waarom. In het pikkedonker moeten we in een roeiboot het
meer over. Jezus wat eng! Maar wel een mooie sterrenhemel. Het ventje roeit met
één peddel en hoest af en toe z'n longen uit zijn lijf. Zielig hoor. Het duurt
wel een uur voordat we aan de overkant zijn. Het is inderdaad een leuk
restaurant, lekker eten ook. Ik kan niet zoveel op want ondertussen heeft de
verkoudheid en de diarree toegeslagen. We maken kennis met een jongen die een
djembé bij zich heeft dus Piet zijn we snel kwijt. Pieter heeft nog getrommeld
en iedereen vond het goed. We moeten weer terug. We hebben nog een extra peddel
gevraagd want dan kunnen we het knaapje helpen. De kano is lek, dus dat wordt
ook nog hozen met een doorgeknipte plastic fles. Terug in het hotel roken we
nog wat en gaan slapen.
