NEPAL
Vrijdag 17-03-2000
Na een hoop zenuwachtig gedoe, eindelijk vertrokken. Het was nog even puzzelen
of we met de taxi of met de trein naar Rotterdam CS zouden gaan. Toch maar met
de trein. Na een aantal malen de trein te hebben gemist, omdat we op het
verkeerde perron stonden, besloten we toch maar met de taxi te gaan. Wij terug.
Geen taxi te bekennen! Kaartje gekocht en toch maar met de trein gegaan.
Eindelijk op Schiphol aangekomen. Jet en ik moesten natuurlijk nog veel te veel
shag kopen in de duty free shop. Rond achten mogen we het vliegtuig in en om
een uur of negen gaan we vliegen. Het wordt een lange zit. We maken een
tussenstop op het vliegveld van Sharla (Verenigde Arabische Emiraten) en we
mogen de benen strekken. Gelijk gebruik maken van de situatie om het
nicotinegehalte weer op peil te krijgen. Na een uurtje moeten we het vliegtuig
weer in om nog een paar uur te vliegen. Het eten wat we krijgen is echt verre
van goed te noemen.
KATHMANDU
Zaterdag 18-03-2000
Piet zijn haar is eindelijk geknipt. Gewoon door een mannetje op straat.
Hartstikke
leuk en staat nog goed ook. Het is behoorlijk indrukwekkend hier. Alles rijdt
door elkaar, fietsen, auto's, taxi's, enz. Iedereen toetert en belt. Het is een
herrie, onbeschrijfelijk. Onderweg bananen (kera) en mandarijnen gekocht die
grote
aantrekkingskracht op kinderen hebben, hadden we toch al, ze weten precies hoe
ze in het engels bananen moeten bietsen. Natuurlijk geef je er dan een.
We worden ook de hele tijd aangesproken door
bedelaars en vastgeklampt door mensen die ons van alles willen verkopen. Dit is
wel een beetje vervelend. Moet je nou aardig blijven of negeren? 'No, thank
you!' We weten dat het morgen feest is hier waarbij gegooid wordt met water en
verf. Vandaag als voorloper alleen water, morgen zit er rode en groene verf bij.
Ik ben al 3x geraakt, maar dat schijnt geluk te brengen. We hebben toch maar
een nieuwe broek gekocht voor het geval dat de rode verf er morgen niet
uitgewassen kan worden. Het is hier ineens donker dus we gaan maar richting
hotel.
's Avonds gegeten in het hotel. Erg lekker; rijst met groente en salade. We
zijn toch wel erg moe geworden. We besluiten nog een bakje koffie te drinken op
de kamer en dan naar bed te gaan. Dus water besteld aan de bar. Moesten ze
natuurlijk eerst koken en wij dachten dat ze dat naar de kamer zouden brengen.
Nee hoor, na een half uur toch maar opgehaald.
Zondag 19-03-2000
Vanochtend vroeg op want de bijeenkomst van de OAD reisorganisatie was
misschien wel belangrijk om bij te wonen. Pieter zou even een ontbijtje regelen
in de stad en een zonnebril kopen. Voor de bijeenkomst waren we natuurlijk al
weer veel te laat (omdat Piet een beetje verdwaald was). We zijn dus niet
geweest. Om tien uur hadden we een afspraak met iemand van het hotel die
beweerde alles veel goedkoper te kunnen regelen dan OAD. Pieter kwam
ondertussen terug met brood, kaas en een zonnebril. Na een hoop gepraat enzo
zijn we eruit. We gaan dinsdag met de bus naar het Chitwan National Park en
hebben daar een arrangement van drie dagen. Daarna maken we een trekking door
het Annapurna massief. We konden kiezen: tenten of lodges. Toch maar lodges, is
waarschijnlijk toch een stuk makkelijker. Bij het afrekenen (de helft van ons
geld is gelijk op) missen we honderd US dollar. Zijn we nou opgelicht of
niet?! Na een hoop gereken en getel blijkt dat wij toch verkeerd geteld hadden.
Toen Pieter terug kwam van het brood halen, was hij behoorlijk nat gegooid met
water en iets groens. Ze vieren hier vandaag dat de lente begingt. Dat noemen
ze het Holi feest. Ze gooien dan met verf en water naar elkaar en natuurlijk
het liefst naar toeristen. We zien hier mensen terugkomen in het hotel die er
echt niet uitzien! Helemaal nat en rood. Hans wil eigenlijk de stad niet in
want die ziet het niet zitten om zo ook heel de dag te lopen en misschien krijg
je de verf er wel heel moeilijk af. We willen toch naar de monkeytempel
(Swayambhunath), dus hoe gaan we dat doen. We besluiten een beetje de
binnenstad te ontwijken maar ze staan echt overal. Inmiddels zijn we kletsnat
en vooral Hans moeten ze hebben. Hihihi. Hans z'n gezicht is helemaal rood en
aangezien het best vervelend is continue gebombardeerd te worden met water en
verfballen houden we twee riksja's aan. Even onderhandelen over de prijs,
moeilijk doen, en voor honderd rupees mogen we mee. We sjezen door de stad en
zelfs nu nog worden we gebombardeerd. Ondertussen valt bij de riksja van Hans
en Jet de ketting eraf en even later is ook de band lek. We zijn er bijna dus
besluiten we verder te lopen. Onderweg word ik te grazen genomen. Eén kiept een
hele emmer water over me heen en een ander duwt twee geverfde handen in m'n
gezicht. Jet en Pieter zien er nog redelijk schoon uit. Hoe kan dat toch. Hans
en ik ook blijkt later, want we zien toeristen langskomen, nou, die zien er
echt verschrikkelijk uit.
MONKEY TEMPLE
Bij de monkey tempel moeten we een hele hoge trap op. Langs de trap verkopen ze
van alles en bedelen ze. Jet en ik lopen natuurlijk weer aan de verkeerde kant.
We worden door de mensen gelijk gecorrigeerd. Onderweg is er een jongetje van
een jaar of zeven die de hele rit met ons meeloopt. We komen er niet vanaf
zolang we de monkey tempel bezoeken. Op de trap wordt hij geslagen door een
agent met een stok, waarschijnlijk omdat hij toeristen niet lastig mag vallen.
Ik vind het wel een grappig kereltje.
Na een paar treden hijgt het jongetje
behoorlijk en Pieter vindt dit niet normaal voor een knulletje van die
leeftijd. Hij geeft hem een stuk brood die hij vervolgens niet opeet maar aan
de apen voert. Moeders met kinderen bedelen ook gelijk om wat eten en ik vind
het behoorlijk genant.
We hebben rondom de tempel gelopen, de bhudda gezien en sap gedronken. Pieter
heeft wierook gekocht en hiervan hebben we wat aangestoken bij twee vrouwelijke
godinnen. Later in het boek lezen we dat deze godinnen voor vruchtbaarheid
staan. Nou, wie weet! We lopen nog wat door en bekijken nog wat gebedsplaatsen.
De Nepali leggen hier offers neer, voornamelijk rijst, maar dit wordt door de
apen en ratten die hier lopen opgegeten. We krijgen trek in bier. Na wat lopen
vinden we
op een soort van kruispunt een winkeltje waar ze dit verkopen. We nemen ieder
een halve liter (kleiner verkopen ze in Nepal niet). We worden behoorlijk
aangestaard en toegelachen door de Nepali. Aan de overkant zien we twee
monniken praten. Even een fotootje, wat ze zien en even later vragen ze er
geld voor.
We voelen ons wat melig worden door het bier en delen nog ieder een fles. Voor
ons is een taxi standplaats en één taxi wordt opgepoetst door de chauffeur.
Deze nemen we terug naar het hotel. Wat een ervaring! Veel toeteren en niet
harder dan twintig, links van de weg, het is een wonder dat er geen ongelukken
gebeuren. Alles rijdt, fietst, loopt, brommert door elkaar en als er getoetert
wordt gaan ze opzij. In het hotel weer lekker gegeten, curry biryany enz. We
bestellen nog wat gekookt water en drinken op de kamer nog wat koffie. We gaan
naar bed.
BHAKTAPUR
Maandag 20-03-2000
Vanochtend laat opgestaan. Pieter had niet geslapen, Jet en Hans ook niet zo
best. Ik had nergens last van. Eerst naar het terras koffie drinken. Om een uur
of één is het hele spul op het terras. Wat zullen we vandaag gaan doen? Het is
al laat en om zeven uur moeten we in het hotel terug zijn om kennis te maken
met de gids voor de Annapurna trek. We besluiten naar Bhaktapur te lopen.
Waarschijnlijk is het niet ver. We lopen het pad van het hotel af en een
taxichauffeur praat ons meteen de auto in. Vooruit dan maar weer, makkelijk en
niet zo duur. Het blijkt toch bijna een uur rijden te zijn en lopend waren we
vast verdwaald. De chauffeur wil op ons wachten als we Bhaktapur verkennen en
ons terug rijden. Om Bhaktapur binnen te mogen moeten we betalen. Het is een
historisch stadje en het ziet er heel mooi uit. We drinken eerst een biertje en
dan gaan we wandelen. We hebben gelijk weer een hele horde kinderen achter ons
aan. We hebben wel aantrekkingskracht want bij andere toeristen zie je die
hordes kinderen niet. We zien weer en hoop mooie tempels en veel armoede. Wel
de moeite waard om te zien. Om een uur of zes staat de taxichauffeur ons al
weer op te wachten om naar het hotel te brengen. We komen om precies zeven uur
aan en de gids staat er al. We vragen van alles wat we nog willen weten en
daarna gaan we eten. Toch blijven we een beetje argwanend omtrend dat hele
reisgebeuren. Maar goed, het zal allemaal best geregeld zijn.
