We Vechten Allemaal Tegen Dezelfde Vijand
Vrij naar Cory Doctorow
Hier is een lichtpuntje aan het mondiale monopoliekapitalisme: het betekent dat we allemaal tegen dezelfde vijand vechten, die overal dezelfde tactieken gebruikt. Dezelfde coördinatie-instrumenten waarmee bedrijven hun ranken naar alle uithoeken van de aarde kunnen uitbreiden, stellen toezichthouders en vakbondsorganisatoren in staat hun verzet te coördineren.
Dat is een les die Mercedes leert. In 2023 werd de Duitse Supply Chain Act van kracht, die grote bedrijven met een Duitse aanwezigheid verbiedt gebruik te maken van kinderarbeid, gezondheids- en veiligheidsnormen te schenden en zich (kritisch) te bemoeien met vakbondsorganisatoren:
https://www.bafa.de/EN/Supply_Chain_Act/Overview/overview_node.html
Aan de andere kant van de oceaan, in de VS, heeft Mercedes er de voorkeur aan om zijn auto's te bouwen in het Amerikaanse Zuiden, de zogenaamde ‘right to work’-staten waar de Amerikaanse arbeidswetgeving routinematig wordt genegeerd en de vakbonden dun gezaaid zijn. Zoals Harold Meyerson van The American Prospect schrijft, bevinden de enige Mercedes-fabrieken ter wereld die geen lid zijn van de vakbond zich in de VS:
https://prospect.org/labor/2024-04-08-american-workers-german-law-uaw-unions/
Maar Amerikaanse werknemers – vooral werknemers uit het Zuiden – zijn bezig met een georganiseerde scheur, waarbij ze hun werkplekken in vakbonden organiseren in een tempo dat in generaties niet is gezien. Hun ongekende succes is te danken aan hun inzet, solidariteit en slimme tactieken – allemaal ondersteund door een verfrissend pro-arbeiders NLRB, die de rug van de arbeiders steunt op manieren die ook niet meer zijn gezien sinds de regering-Carter:
https://pluralistic.net/2023/09/14/prop-22-never-again/#norms-code-laws-markets
Werknemers in de Mercedes-fabriek in Vance, Alabama, proberen zich bij de UAW aan te sluiten, en Mercedes speelt een vuile rol door gebruik te maken van de beproefde tactieken om de vakbonden kapot te maken die de democratie op de werkvloer al tientallen jaren op afstand houden. De UAW heeft uiteraard een klacht ingediend bij het NLRB:
https://pluralistic.net/2023/09/14/prop-22-never-again/#norms-code-laws-markets
Maar de UAW heeft ook een klacht ingediend bij BAFA, de Duitse toezichthouder die verantwoordelijk is voor de Supply Chain Act, en eist boetes tegen Mercedes-Benz Group AG:
Dat is een groot probleem, want de Duitse Supply Chain Act gaat hard. Als Mercedes wordt veroordeeld wegens vakbondsfraude in Alabama, riskeert het Duitse moederbedrijf een boete van 2% van de wereldwijde totale omzet en komt het niet langer in aanmerking om producten aan de Duitse overheid te verkopen. Chomp.
Nu is de Duitse Supply Chain Act nieuw, en dit is de eerste petitie die door een niet-Duitse vakbond bij BAFA is ingediend, dus het is geen slam dunk. Maar een grote meerderheid van de Mercedes-werknemers in de fabriek in Alabama heeft UAW-kaarten ondertekend, en de verkiezingen zullen in mei of juni plaatsvinden. En de UAW – onder nieuw leiderschap, dankzij een revolutie die de corrupte oude garde omver wierp – heeft zijn zinnen gezet op alle autofabrikanten in het Amerikaanse zuiden.
Zoals Meyerson schrijft, is het zuiden het onshore offshore-gebied van Amerika, een toevluchtsoord voor regelgevende instanties waar bedrijven minimale of geen belasting betalen en vrij zijn om hun werknemers te misbruiken, lokale overheden te vervuilen en te corrumperen met de vrije hand (geen wonder dat de Amerikaanse industrie massaal naar deze staten toestroomt) . Meyerson: “Met andere woorden, de economische gevolgen van de vakbondsorganisatie in het Zuiden kunnen bijna in dezelfde categorie worden geplaatst als het terugplaatsen van werk dat naar China is gegaan.”
De Duitse Supply Chain Act werd aangenomen met de hulp van de machtige Duitse vakbonden, in een daad van solidariteit met werknemers die in dienst zijn van Duitse bedrijven over de hele wereld. Dit is het onverwachte voordeel voor het globalisme: het feit dat Mercedes zowel in de Amerikaanse als in de Duitse politieke sfeer actief is, betekent dat zowel Amerikaanse als Duitse arbeiders kunnen samenwerken om het mondialisme op de rails te krijgen.
Hetzelfde geldt voor antitrusttoezichthouders. De multinationale ondernemingen die zich in het vizier van de toezichthouders bevinden in de VS, de EU, Groot-Brittannië, Australië, Japan, Zuid-Korea en daarbuiten gebruiken in elk land hetzelfde draaiboek. Dat geldt dubbel voor Big Tech-bedrijven, die letterlijk dezelfde code uitvoeren – die dezelfde illegale praktijken belichaamt – op servers in elk land.
De Britse Competition and Markets Authority heeft het voortouw genomen bij het bijeenroepen van topconferenties waar antitrusthandhavers van over de hele wereld samenkomen om notities te vergelijken en samen te werken aan handhavingsstrategieën:
En de Digital Markets Unit van de CMA – die beschikt over de grootste technische staf van alle concurrentietoezichthouders ter wereld – produceert gedetailleerde marktstudies die routekaarten blijken te zijn die de handhavingsautoriteiten van andere gebieden moeten volgen – zoals deze mobiele marktstudie:
Hiernaar werd uitgebreid verwezen in de EU tijdens de planning van de Digital Markets Act, en in het Amerikaanse Congres voor soortgelijke wetgeving:
https://www.congress.gov/bill/117th-congress/senate-bill/2710
Het hielp ook handhavers in Japan:
En Zuid-Korea:
Net zoals de arbeiders van Mercedes in Duitsland en de VS een gemeenschappelijke vijand delen, waardoor gecoördineerde actie mogelijk is en voordeel wordt gehaald uit kwetsbare flanken waar deze zich ook bevinden, delen anti-monopoliehandhavers aantekeningen, bewijsmateriaal en tactieken om multinationals aan te vallen die groter zijn dan de meeste. landen – maar niet wanneer die landen zich verenigen.
Dit is een onverwacht voordeel van mondiale monopolies: als we allemaal een gemeenschappelijke vijand delen, hebben we eindeloze mogelijkheden voor gecoördineerde overtredingen en verwoestende tangmanoeuvres.
Abraham Bosse's 17e-eeuwse ets van David met een verslagen Goliath. In het origineel verwondert David zich over zijn slinger terwijl hij schrijlings op het gigantische hoofd van Goliath staat, dat is afgehakt en een opmerkelijke voorhoofdsdeuk vertoont. Het beeld is aangepast, waarbij de steen in Davids slinger is vervangen door de aarde, en een monocle en hoge hoed is toegevoegd aan het afgehakte hoofd van Goliath.