Koopwaar
We zijn koopwaar. We are a commodity. Over een jaar of tien hangen de breinen van onze kinderen aan het internet en verkopen ze hun al hun capaciteit. En oordeel. En gedrag. En liefde. Dat is onze koopwaar.
Sociaal democratisch neo-liberalisme en sociaal nationalistisch non-liberalisme zijn oplossingsvrije keuzes. Ze zijn niet sociaal, ze zijn niet duurzaam. Maar dat is wel wat er moet gebeuren. Hoe vullen we dat gat, die angst, het onbehagen?
We moeten verbindingen maken tussen persoonlijke en lokale belangen, tussen buren en wijkbewoners, voor zorg, energie, opruimen, bouwen, speel- en moestuinen. Alles wat we lokaal beter, goedkoper en duurzamer kunnen doen gaan we organiseren. Zo zullen we veel maatschappelijke, biologische en sociale koopwaar in eigen beheer houden.
De gemeenten moeten hun rol moeten nemen als initiators, handhavers en investeerders. Stadsbewoners gaan stemmen op de lokale partij die dit faciliteert. Gedeelde bewezen diensten en portfolio driven solutions worden koopwaar en valuta.
Heren (Dames ook) bankiers, groothandelaars, oligarchen, grondstofmagnaten, militair-industriëlen, misdadigers, ik denk dat jullie niet de rest van je leven in een afgeschermde wijk willen wonen, en wellicht wonen jullie al in een gewone wijk met gewone buren, maar daar gaat wat veranderen. We gaan het lokaal organiseren, zodat jullie godvergeten ellende wat verder van ons leven vandaan komt te staan. Wellicht ga je nadenken over je positie. Misschien zullen we dan de aarde voor onze kinderen behouden.
Gewoon, omdat het kan en voor de lol, ter leering ende vermaeck, ten gunste van onze maatschappelijke en sociale cohesie, rond je naasten en buren en lokaal bestuur en volksvertegenwoordiging, met z'n allen naar een duurzame samenleving surfen, ubuntu, om niet kosmisch compleet af te gaan als de intelligente levensvorm die zijn eigen planeet vol scheet, en voor miljarden miljarden credits aan onvervangbare interstellaire koopwaar vernietigde.